Tien jaar Theo Thijssen Museum!  
Dat vierden we zaterdag 19 maart  in jeugdtheater De Krakeling (Nieuwe Passeerderstraat 1), het Turngebouw uit Kees de jongen. 

Die middag was Kees de jongen weer even terug in het Turngebouw, dat nu jeugdtheater De Krakeling heet. Met museumdirecteur Jan Carmiggelt als bevlogen spreekstalmeester, luisterden in de bomvolle foyer zo'n 150 Thijssenfans naar toespraken van voorzitter Bernard Kruithof, wethouder Aboutaleb, oud-conservator Wieneke 't Hoen en neerlandicus en journalist Matthijs van  Nieuwkerk, maar ook naar het Zwembadpaslied van (voorheen)  de Trockener Kecks, ditmaal gezongen door Jan Eilander, begeleid door Phil Tilli,  Rob Zandvoort en Jan Pruis. Ook keken ze naar nostalgische videoframenten uit de prehistorie van het Theo Thijssen Museum, en dat alles terwijl AVRO Radio Journaal de gasten ondervroeg. 

Verassend was verder de toespraak van Marie-Louise Meuris, directeur van De Nieuwe Ooster, die mede namens ons museum kon meedelen dat er inmiddels genoeg giften en garantstellingen waren binnengekomen om vast te stellen dat het door Jan Wolkers ontworpen monument voor Thijssen op de plek van zijn in 1955 geruimde graf er echt kan komen. Sterker nog: het staat al vast dat het op 16 juni a.s. , Thijssens 126ste geboortedag, zal woirden onthuld door burgemeester Job Cohen.

Nog een grote verrassing was de wereld-release van een cd met het Zwembadpaslied Heen & Weer, met zang van co-auteur Rick de Leeuw.

Het was een gedenkwaardige middag! 

Voordat Cohen door een druk op een knop de rode gordijnen rondom het monument liet vallen, had een aantal sprekers al licht geworpen op de uiteenlopende kwaliteiten van Thijssen. Nadat Marie Louise Meuris, directeur van De Nieuwe Ooster, en Bernard Kruithof, voorzitter van de Stichting Theo Thijssen, de honderden belangstelenden welkom hadden geheten, eerder stadsdeelvoorziter Martin Verbeet Theo Thijssen als prominent bewoner van Amsterdam-Oost en legde Liesbeth Verheggen van de Algemene Onderwijsbond uit dat de tirades van haar voorganger Thijssen tegen de regeltjes-freaks nog steeds hoogst actueel waren. Daarna hield Geert Mak een bevlogen feestrede, culminerend in het prachtige citaat uit Kees de jongen waarin Kees loo[t te fantasren over de  begrafenis van zijn vriendinnetje Rosa Overbeek. Terwijl er (zoals de zanger vooraf als zijn hoop had uitgesproken!) net een bui losbarstte, zong Rick de Leeuw (van voorheen de Tröckener Kecks) 'a capella' zijn op Kees geïnspireerde lied Verloren Zoon.Na de onthulling sprak kleindochter en stichtingsbesturder Rik Thijssen nog een prachtig persoonlijk dankwoord en las Jan Wolkers een paar favoriete fragmenten uit Thijssens werk voor. Daarna was er champagne!Achtergrond
Op dinsdagmiddag 28 december 1943, vijf dagen na zijn dood, werd Theo Thijssen begraven in een huurgraf op de Nieuwe Oosterbegraafplaats in de Watergraafsmeer, niet ver van zijn sterfhuis op de Bredeweg . Toen de grafrechten waren verlopen, werd in 1955 het graf geruimd. Geheel volgens de regels, maar de huídige directie van De Nieuwe Ooster vindt het toch spijtig. Dus benaderde directrice Marie-Louise Meurs onze Stichting Theo Thijssen met het plan voor een mooi gedenkteken voor Thijssen op de plek van diens voormalige graf. Schrijver/beeldhouwer Jan Wolkers reageerde enthousiast op ons gezamenlijk verzoek dit monument te ontwerpen. 

Het gaat natuurlijk niet om een echt grafmonument, want Thijssens graf is er niet meer. (Gelukkig ligt er nu op ‘zijn’ plek ook niet iemand anders.) Maar een bijzondere plaats blijft het, dus willen we hier graag de herinnering levend houden aan de inspirerende figuur die Thijssen was. Dat gebeurt natuurlijk al 25 jaar door zijn standbeeld op de Lindengracht, maar Thijssen is belangrijk genoeg om hem een twééde gedenkteken te gunnen. En dan ditmaal in het oostelijk deel van de stad, waar hij het overgrote deel van zijn volwassen leven doorbracht. Van 1905 tot 1921 was Thijssen onderwijzer in de Tweede Boerhaavestraat (Oosterparkbuurt) en vanaf 1912 wóónde hij een kwarteeuw lang in de Transvaalbuurt en daarna (tot zijn dood) zes jaar in de Watergraafsmeer. Amsterdam-Oost is ook het decor van zijn romans Schoolland en De gelukkige klas. De maker van het gedenkteken, Jan Wolkers (1925) is zoals bekend niet alleen schrijver, dichter en natuurkenner, maar ook beeldhouwer. Hij maakte ondermeer het Auschwitz-monment, dat eerst op De Nieuwe Ooster stond, en nu in het Wertheimpark, en een monumnt voor de Tachtigers (stalen vlam) in het Oosterpark. Zoals in veel van zijn recentere werken, zal Wolkers ook in dit Thijsse-gedenkteken waarschijnlijk ruim gebruikmaken van glas. Begin september reizen het museumbestuur en de directie van De Nieuwe Ooster naar Texel om Wolkers’ ontwerp te bekijken. Deze winter of komend voorjaar willen we het monument onthullen.De Nieuwe Ooster (met drie hoofdletters) is sinds 1998 de bedrijfsnaam van de aloude Nieuwe Oosterbegraafplaats, in 1894 geopend als opvolger van de Oude Oosterbegraafplaats aan de noordrand van het Oosterpark. De nieuwste naam werd gekozen omdat hier niet meer alleen begraven wordt, maar ook gecremeerd. Hier liggen literaire grootheden als Jacques Perk, E.J. Potgieter, Ed. Hoornik, Nescio en Thijssens literaire pupil Jan Mens. En tja, ook de koloniale houwdegen generaal Van Heutsz, maar zijn praalgraf (voorheen vlak bij de ingang, dwars over de hoofd-laan is vorig jaar gelukkig naar een minder opvallende plek verplaatst, om het oorspronkelijke parkontwerp van tuinarchitect Springer te herstellen. Nu komt de romantiek van de in ‘Engelse landschapsstijl’ aangelegde begraafplaats weer goed tot zijn recht.  

{youtube}SiK2MaEfvbo{/youtube}

Gemeentelijke molens draaien traag. Dat gold zeker ook voor de naamgeving van de nog naamloze bruggen nr. 123 en nr. 121 over de Bloemgracht. In februari 2001 verzocht de Stichting Theo Thijssen de gemeente om de twee bruggen te vernoemen naar Kees de jongen en Rosa Overbeek. Op zaterdag 8 maart 2003 was het eindelijk zover. De druilregen mocht de pret niet drukken. Na de opening van de fototentoonstelling over de Dag van de Zwembadpas toog het gezelschap naar de Bloemgracht. Daar legde stadsdeelwethouder Guido Frankfurther uit waarom ook de gemeente de bruggen graag naar Thijssens romanfiguren wilde noemen, las acteur Hans Dagelet (een van de toneel-Kezen en kleermaker Kraak in de film) fragmenten voor over de ontluikende liefde tussen Kees en Rosa en werden de bruggen tenslotte simultaan geopend door jonge acteurtjes die in de markt waren voor de
filmrollen van Kees en Rosa. Jan Eilander zong het Lied van de Zwembadpas en bleek voor de afwezige Rick de Leeuw niet onder te doen. Een feestelijk glas na afloop was op zijn plaats. 

Na het overdonderende succes van de Dag van de Zwembadpas, was het op zaterdagmiddag 31 augustus 2002 toch even knijpen voor de organisatoren van de Dag van het Taaie Ongerief: zouden we eindelijk door de mand vallen? Ter opening van de gelijknamige tentoonstelling in ons museum, even verderop, waren ook in en achter de Theo Thijssenschool in de Anjeliersstraat de “textiele jeugdtrauma’s” het thema.En voorwaar: opnieuw liep het storm. De klaslokalen en de speelplaats konden de enthousiaste bezoekers nauwelijks bergen. En er kon weer veel gelachen worden. Bijvoorbeeld om de kledingmisere van burgemeester Job Cohen, of die van oud-burgemeester Ed van Thijn. Cohen bekende nauwelijks kledingellende te hebben gekend, maar Van Thijn herinnerde zich nog die open gulp. En Simon Vinkenoog stond bij de Steun in de rij voor “wollen kousen met een groen randje, er speciaal ingeweven om te laten zien dat je ze van de bedeling had”. Voorts waren er heerlijke bijdragen van Elsbeth Etty (die Het taaie ongerief maar een akelig kleinburgerlijk boek vond), Karel Eykman, Lisette Lewin, Hans Vervoort, Guus Luijters en vele anderen, aan elkaar gepraat door een onvermoeibaar geestdriftige presentator Jan Meng. 

Eigenlijk begint de voorgeschiedenis van ons museum nog eerder dan de oprichting van de Stichting Theo Thijssen in 1987. Drie van de oprichters (Hans Bayens, Rob Grootendorst en Thijs Wierema) werkten namelijk al samen in 1979. Uitgever Geert van Oorschot en beeldhouwer Hans Bayens bedachten toen dat het hoog tijd werd dat Theo Thijssen een standbeeld kreeg. (Bayens had al eerder de Titaantje van Nescio vereeuwigd, in het Oosterpark; Multatuli op de Torensluis volgde later.)  Van Oorschot vormde een Theo Thijssen Comité om het benodigde geld bijeen te halen, met Simon Carmiggelt, Remco Campert, Gerben Hellinga en Rob Grootendorst. De laatste was een jonge neerlandicus die drie jaar eerder een boekje over Thijssen had geschreven in de door Wierema geredigeerde en door Bas Lubberhuizen uitgegeven Kwartaaltijdschrift De Engelbewaarder.
Nu verzorgden Grootendorst, Wierema en Lubberhuizen een nieuwe, bibliofiele uitgave  ter financiering van het beeld: De liefde van Kees de jongen met alle Rosa Overbeek-passages uit de roman, geïllustreerd door Bayens. 
Op 16 juni 1979 (Thijssens 100ste geboortedag) werd het beeld onthuld door burgemeester Wim Polak, zelf een groot Thijssenfan.